5 Haziran 2010 Cumartesi

İşte bu gülen yüz beni bağlayan böyle içten böyle gerçek. Aşk bu olsa gerek ,nice zamanlar kalbim aşktan çarpmıştı ama bu farklı diyorum kendime. Çünkü çok korkuyorum. Tümüyle bana bağlı miniminnacık böcüğüme bir şey olur diye.
Bugün Asya'nın anaokulu yılsonu gösterisine gittik (Asya Nuray'ın kızı ve Çınarımın arkadaşı) çok memnun kalmadı Çınarım çünkü migrofonla kapalı alanda bağırılmasından hoşlanmıyor yüksek sesler onu rahatsız ediyor. Gitmek üzere evden çıktığımızda komşunun bebeğini gördük onu da götürelim mi dedim hayır o tiyatrodan korkabilir dedi kendi duygusunu bu yolla ifade etti. Neyse ki gösterinin her bölümünde bağırmadılar da birkısmını izleyebildik. Asyacık harikaydı doğrusu hepimiz onunla gurur duyduk. Nasıl sahneye alışkın ve hevesli bir hali vardı. Kendini sergileme arzusu umarım bir sanat dalıyla tatmin olur gelecekte.

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder